Łuszczyca jest jedną z chorób autoimmunologicznych uwarunkowanych genetycznie. W najczęstszej postaci procesy zapalne powodują pojawienie się na skórze łuszczących się wykwitów, których trudno się pozbyć. Leczenie łuszczycy jest wymagające, a objawy mają tendencję do samoistnego ustępowania i nawrotów. Dowiedz się, jak rozpoznaje się łuszczycę, jakie mogą być jej mniej typowe objawy, i co możemy na nie poradzić?

Objawy łuszczycy

Łuszczyca może powodować bardzo różnorodne objawy, najczęściej dotyczące skóry, ale nie tylko. U większości pacjentów choroba powoduje powstawanie wypukłych obszarów rozognionej skóry pokrytych srebrnobiałym, złuszczonym naskórkiem. Choć takich zmian łuszczycowych jest się trudno pozbyć i zazwyczaj nawracają, zasadniczo nie są one niebezpieczne dla ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Również dość często występującą, ale groźniejszą postacią łuszczycy jest łuszczyca stawowa, która prowadzi do przewlekłego zapalenia stawów, zapalenia przylegających do stawów ścięgien, tkanki podskórnej i kaletek maziowych, co może prowadzić do trwałego kalectwa. U niewielkiej ilości osób łuszczyca objawia się zmianami skórnymi o różnorodnym charakterze – ogniskami niewielkich, kropelkowatych wykwitów, zlewającymi się, żywoczerwonymi zmianami pokrytymi białą łuską czy zmianami sączącymi się. Postacią łuszczycy o najcięższym, zagrażającym życiu przebiegu jest łuszczyca krostkowata uogólniona, w której wysiewowi ropnych krost na rumieniowym podłożu towarzyszy znacznie podwyższona temperatura. osłabienie, leukocytoza i objaw Nikolskiego, rozwijające się w czasie poniżej doby. Choć zmiany skórne stanowią łagodny przebieg łuszczycy, nie należy zapominać, że jako trudna do leczenia i ukrycia choroba skóry często bardzo ujemnie wpływa ona na stan psychiczny i samoocenę pacjenta.

Co powoduje łuszczycę?

Łuszczyca jest chorobą autoimmunizacyjną, związaną z nieprawidłowym funkcjonowaniem układ odpornościowego, o podłożu genetycznym i środowiskowym. Nie jest chorobą zakaźną i w żadnym razie nie powinna być powodem izolowania się pacjenta. Łuszczycowe reakcje skórne mogą pojawić się w każdym wieku, mają też tendencje do samoistnych remisji i nawrotów. Jest wiele czynników, które mogą wywołać rzuty choroby, takich jak infekcje bakteryjne górnych dróg oddechowych, infekcje spowodowane drożdżakami, infekcje wirusowe, niewyleczone ogniska zapalne, cukrzyca typu 2, hipokalcemia, dna moczanowa, uszkodzenia mechaniczne oraz długotrwałe podrażnienia skóry, silne nasłonecznienie, długotrwały ucisk, lekarstwa, hormony, alkohol, nikotyna, a także stres i silne wstrząsy psychiczne.

Możliwości leczenia

W przypadku łuszczycy pospolitej o lekkim przebiegu stosuje się jedynie leczenie zewnętrzne, które ma na celu usunięcie łusek i powtrzymanie nadmiernej proliferacji naskórka. W tym celu stosuje się między innymi maści salicylowe, mocznikowe, solanki, dziegcie, kortykosteroidy, retinoidy i witaminę D. W cięższym przebiegu choroby lub braku skuteczności leczenia miejscowego stosuje się leczenie ogólne, polegające na podawaniu środków immunospresyjnych, a także różnego rodzaju terapie dodatkowe.